Historiek van de Orde van Architecten

De wet van 20 februari 1939 stelt een bescherming in van de titel en het beroep van architect. Met deze bescherming wenste de wetgever anno 1939 ervoor te zorgen dat nieuw opgerichte gebouwen beantwoordden aan de elementaire regels van duurzaamheid, hygiëne en esthetiek. De architect–bouwmeester moest zowel een economist zijn, op zoek naar de beste en minst kostende oplossingen, als een hygiënist, als een kunstenaar. De wettelijke bescherming van het beroep moest ook vermijden dat bouwplannen ook door niet-architecten konden worden opgemaakt. De wet van 1939 liet echter na de regels van de plichtenleer van het beroep van architect op te stellen en het beroep te ordenen.

Pas met de wet van 26 juni 1963 tot instelling van een orde van architecten werd een kader geschapen voor de ordening van het beroep van architect. In de voorbereidende werken lezen we dat “De architect moet beschikken over hoge kwaliteiten van beroepseer, geweten, verantwoordelijkheidsgevoel, waardigheid, gematigdheid”. Om deze erecode van het beroep op het veld waar te maken, werd de Orde van Architecten ingesteld.